Soms moet je gewoon gaan

Een paar dagen zijn we in Burghsluis blijven liggen. Alles vanwege het weer. Op de warmste dagen zijn we het water niet opgegaan vanwege behoefte aan schaduw. Er zou ook een probleem ontstaan wanneer de schipper bevangen zou worden door de hitte. Maar na de weeromslag hebben we regelmatig naar de lucht gekeken en geluisterd. Onstabiele lucht, dat was wel duidelijk. Dat kan veel wind opleveren. Met kans op onweer. En zo bleven we nog een dag liggen. Ook rekening houdend met het getij. Want met weinig wind doe je weinig tegen de stroom. En zo was er ook een dag bij dat een geschikt tij en tijdstip voorbij was gegaan. Een medezeiler kwam ‘s avonds wat later aan en zei: ‘soms moet je gewoon gaan’.

Ook wij wilden nu weleens gaan. Burghsluis is een haven die ons past. Beter dan een luxe haven. Maar we willen zeilen. Het vaarplan was uitgewerkt; door vandaag om half tien te vertrekken gaan we met de de vloed mee richting Zierikzee. De wind staat noordwestelijk dus die komt ruimschoots in. Daar aangekomen zal het tij keren, en kunnen we met de eb mee richting Roompot Marina. Met de noordelijk wind schuin van voren.

Mooi dat het zo uitkwam! Weliswaar trok de wind wel aan, met ruime wind merk je dat niet zo, we waren met vol tuig vertrokken, maar aan de wind, en dan ook nog de stroom mee dubbel op. Daarom gelijk niet één maar twee reven in het grootzeil gezet, en het voorzeil voor de helft weggerold. In twee lange slagen zeilden we Roompot Marina aan, met één korte slag om hoogte te halen. Met zeven knopen over de grond ging het voortvarend. Soms moet je gewoon gaan.