SPITSBERGEN
In 2016 zijn wij op Spitsbergen geweest. Een gekoesterde wens waarvan de oorsprong ligt bij het boek ‘Tussen Azoren en Spitsbergen’ geschreven door Dick en Elly Koopmans. Eerder maakten wij een reis naar de Vesterålen, de Lofoten en de Noordkaap. En passeerden daarbij de noordelijke Poolcirkel. Spitsbergen spreekt daarbij tot de verbeelding, de naam dankende aan de Terschellinger Willem Barentsz.
Longyearbyen 78°13′ N, 15°38′ O
Longyearbyen is met ruim 2000 inwoners de meest bewoonde nederzetting op Spitsbergen. Het ligt aan de Adventfjord en aan de monding van de Adventvallei. Er is een infrastructuur met een luchthaven, een haven en wegen, en telt bijna net zoveel sneeuwscooters als inwoners. Gelegen op 78° noorderbreedte wordt Longyearbyen beschouwd als de noordelijkste plaats met meer dan 1000 inwoners ter wereld.
Svalbard Global Seed Vault
De stad Longyearbyen ligt naast een in gebruik zijnde kolenmijn. En is een echte stad, rijk aan voorzieningen zoals de noordelijkste krant (Svalbardposten), een camping, een ziekenhuis, een kerk, een luchthaven, het Svalbard Museum en een afdeling van een Noorse universiteit. In het gebergte nabij Longyearbyen bevindt zich ondergronds de Svalbard Global Seed Vault waar zaden van gewassen worden bewaard, mocht de wereld door een catastrofe worden getroffen.
Vliegreis KLM en SAS
We vliegen van Amsterdam Schiphol naar Luchthaven Oslo, en vandaar naar Longyearbyen Airport. Daar maken we een stuiterende landing op een korte landingsbaan. Aan het einde daarvan wordt in volle vaart gekeerd en naar de hangar gereden, Middernacht maar ogenschijnlijk op klaarlichte dagl zijn we beland op Spitsbergen, en begeven we ons met een bus naar een houten hotel. De volgende dag gaan we aan boord van ms Nordstjernen. In de vaart gekomen in 1956, van oorsprong ingezet als vracht- passagiers- en postschip in de lijndienst langs de Noorse kust tussen Bergen en Kirkenes, maar omgebouwd tot expeditieschip. Met de Nordstjernen gaan we de fjorden van Spitsbergen ontdekken.
Magdalenefjorden
Barentsburg 78° 30′ N, 20° 0′ O
Barentsburg is een voormalig Nederlandse nederzetting op Spitsbergen op Kaap Boheman aan de noordkant van Nordfjorden in he Isfjord (IJsfjord) schuin tegenover de hoofdstad Longyearbyen. De Rotterdamse Van der Eb en Dresselhuys Scheepvaartmaatschappij bouwden de nederzetting in 1920 met geprefabriceerde hutten voor de winning van steenkool. Twaalf Nederlandse medewerkers en 52 Duitse mijnwerkers begonnen dat jaar met het delven van steenkool.
De in 1920 opgerichte Nederlandse Spitsbergen Maatschappij (NESPICO) kocht van de Russen een mijn in de Green Harbor fjord en ontgonnen steenkool van 1921 tot 1926. Het bedrijf noemde haar nederzetting Barentsburg naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Barentsz. In 1932 verkocht het bedrijf de mijn inclusief de nederzetting Barentsburg aan het Russische bedrijf Arktikugol. De bevolking van Barentsburg is de laatste decennia sterk afgenomen; in zijn hoogtijdagen woonden er meer dan 1000 Sovjetburgers in Barentsburg.
Smeerenburgbreen
Ny-London 78° 57′ N, 12° 00′ O
De Arctische mijnbouwnederzetting Ny-London is gelegen in de Kongsfjorden aan de zuidkant van Blomstrandøya. Ny-London is een voormalige mijnbouwpost op 5 km ten noorden van Ny-Ålesund en een van de meest noordelijke nederzettingen van de wereld. Ny-London werd opgericht in 1911 om marmer te delven, maar werd al in 1920 aan de elementen overgelaten vanwege het lage rendement. Nadien zijn vormen de verweerde hutten van Ny-London en de restanten van verroeste stoom- en graafmachines een tijdcapsule uit het mijntijdperk en een opmerkelijke bezienswaardigheid op Spitsbergen.
Ny-Ålesund 78° 56′ N, 11° 55′ O
Ny-Ålesund is een nederzetting op Oscar II Land op Spitsbergen en is gelegen op het schiereiland Brøgger (Brøggerhalvøya) en aan de oever van de baai van Kongsfjorden. De bedrijvige nederzetting wordt geëxploiteerd door Kings Bay, dat faciliteiten biedt voor permanente onderzoeksinstituten uit tien verschillende landen. Ny-Ålesund zelf wordt beheerd door het Ministerie van Klimaat en Milieu maar heeft zelf geen onderzoeksinstituut aldaar. Ny-Ålesund heeft het hele jaar door een permanente populatie van 30 tot 35 personen met een zomerbevolking tot 120. De faciliteiten omvatten Ny-Ålesund Luchthaven, een haven met afmeerkade en Ny-Ålesund Stad en Mijn Museum, evenals de vijftien permanente onderzoeksstations. Het is de meest noordelijke functionele civiele nederzetting ter wereld.
De stad werd in 1917 gesticht door Peter Brandal en zijn mijnbouwbedrijf Kings Bay Kull Comp. Aanvankelijk werd er tot 1929 mijnbouw uitgevoerd. Maar ontginning bleek niet rendabel, zoals met meerdere mijnbouwactiviteiten op Spitsbergen het geval was. In de eerste helft van de vorige eeuw zijn een aantal luchtexpedities uitgevoerd vanuit Ny-Ålesund naar de Noordpool. Onder andere met zeppelins. In 1967 werd het Kongsfjord Telemetry Station geopend waarmee de stad veranderde in een onderzoeksnederzetting. Sinds 1992 mogen buitenlandse instellingen permanente stations in de stad inrichten.
ms Nordstjernen (1956)
Technische gegevens Scheepsbouwer Blohm & Voss, Steinwerder Bouwnummer 787 Stapelloop 26 October 1955 Afgebouwd 24 February 1956 Thuishaven Bergen, Noorwegen Lengte over alles 88,78 meter Breedte over alles 12,64 meter Diepgang 4,80 meter Bruto Register Ton 2,191 GT Maximum snelheid 15 Knopen 104 passagiers
