Wachten op droog
Vannacht roffelde de regen op het dak van de stuga. Ook vanmorgen tijdens het ontbijt kwam het nog met bakken uit de hemel, maar voor vandaag stond een korte wandeling gepland dus het was niet erg om nog even te wachten met een kopje koffie. Om negen uur was het droog en tijd om te gaan. Mijn gastvrouw stond erop mij naar Vikbron te brengen wat twee en halve kilometer van het logeeradres lag.
De wandeling begon vandaag spectaculair over een bebost bergpad langs de oevers van het meer. In het meer was een waterval waardoor het water naar beneden bulderde. Al snel werd het pad een houten brug over het water heen. Op dit deel van de route waren veel overdekte rustplaatsen te vinden. Het bospad kwam uit in een veld en liep een tijdje parallel aan de spoorbaan.
Regen en gras
Inmiddels begon het weer zachtjes te regenen en ik vroeg mij af waarom juist vandaag de route door zoveel grasland ging terwijl ik de voorgaande droge dagen voornamelijk asfalt en gravel had gehad?
Het zachtjes regenen ging over het in gestaag regen en ik besloot dat het tijd werd voor de regenbroek en regenhoes over de rugzak. Het grasland ging opnieuw over in een bospad met keien en mos. Eigenlijk had ik wel zin in koffie en tot mijn vreugde zag ik in de verte een schuilhut en een overdekte picknick plaats. Een geschenk uit de hemel!
Medepelgrim
In de schuilhut zat een andere pelgrim, een Amerikaanse jongen en we raakten met elkaar in gesprek. Het was ook zijn eerste pelgrimstocht, hij sliep onder een tarp (een doek die beschutting geeft tegen tegen en zon) in de bossen. We wisselden ervaringen uit en gingen ieder weer ons eigen pad.
Stromende regen
Het bospad leidde naar de doorgaande weg en slingerde door diverse piepkleine gehuchtjes. De regen was grillig, soms even droog en dan weer stromende regen. Na zeven kilometer kwam ik bij een kapel met stempelplaats en opnieuw een overdekte picknick plaats. Hoe is het mogelijk! Ik maakte van deze plek gebruik voor de lunch met hete thee en was dankbaar voor het volgende:
* Mijn regenpak en schoenen bleken waterdicht te zijn.
* Ik slaap vannacht in een hutje met kachel en mogelijkheid om mijn kleding te drogen.
* De reis is al uitgestippeld zodat ik geen zorgen heb over het zoeken en vinden van een slaapplaats.
Poort naar het bos
Na het broodje met warme thee was het nog ongeveer vier kilometer naar de eindbestemming, camping Träporten in Borgsjö. Träporten betekent ‘poort naar het bos’. Naast de camping was een klein natuurcentrum met informatie over het bos waar ik morgen ingestuurd wordt. Ook informatie over de beren die er leven! Maar ik hoef niet bang te zijn, de beren zijn schuw, zelfs onderzoekers hebben ze nooit gezien! Ook andere pelgrims hebben de tocht overleefd. Voor de zekerheid bind ik morgen de bel maar om!