De finale

Het was vroeg dag vanmorgen. De laatste etappe van de pelgrimstocht, de laatste wandeldag. Vanaf morgen is het voorspelbare ritme voorbij, de dagen die zich lieten uittekenen in het vaste ritme van slapen, wandelen, eten en weer slapen.

De vrouwelijke helft van mijn laatste gastgezin was Nederlandse, dat maakte het gemakkelijk om lekker te kunnen praten. Andere pelgrims hadden ‘een goed woordje’ voor me gedaan, vandaar dat ik een eigen kamertje had gekregen en er geen lasagne op het menu stond maar curry met rijst.

Uitgebreid ontbijt

Vanmorgen stond er een uitgebreid ontbijt klaar, met verse afbakbroodjes, een eitje, koffie en sap. Min gastvrouw bracht me al vroeg weg met de auto naar het startpunt van de wandeling maar we deden eerst nog even sightseeing door de omgeving.

Het startpunt van vandaag was het Sakvikkorsenkruis, een kruis dat er al stond in de middeleeuwen op de plek waar pelgrims voor het eerst een blik op het Trondheimfjord werd gegund. De lokale bevolking heeft hier een nieuw kruis neergezet met bankjes om even tot rust te kunnen komen. Voor mij was dat niet nodig, ik wilde naar Trondheim.

De route voerde langs het fjord en ik merkte dat ik in de buitenwijken van Trondheim kwam. Grote stad, mensen, verkeer en winkels. Geen vrijstaande huizen meer maar flatgebouwen met zicht op het fjord.

Haast

Anders dan de andere dagen kwam er een soort haast over me, ik wilde naar de eindbestemming toe. Na ongeveer zes kilometer kwam er een bospad en werd ik nog voor vier kilometer door een bos geleid. Hier waren mensen die hard liepen en hun hond uitlieten.

Na de echte rand van Trondheim bereikt te hebben voerde de route door een botanische tuin met een verzameling bomen en planten. En daarna was ik de route kwijt! Het pelgrimsbordje liet mij de weg oversteken, aan de overkant moest ik weer terug en toen geen bordjes meer! Na 615 kilometer ging het mis in de laatste kilometers! Maar gelukkig was er de app met de route en koos ik de logische weg naar het centrum.

Na wat rondkijken en foto’s maken gingen we naar het pelgrimscentrum. Daar waren de nodige formaliteiten om de Olav’s brev te ontvangen. Stempels in het paspoort, een speld op de kaart waar ik vandaan kwam, en het invullen van statistieken. Daarna was het tijd voor koffie met wat lekkers. In het pelgrimscentrum zat Streif Bakeri & Cafe met huisgemaakte taarten en lekkere broodjes, gratis koffie, water en Noorse wafels op vertoon van je pelgrimspaspoort. Genoten hebben we van alle heerlijkheden en er was genoeg om bij te praten.

Gedag zeggen

Om twee uur had ik nog afgesproken met de andere pelgrims voor de dom. Leuk om elkaar weer te zien en gedag te zeggen voordat ieder zijns weegs gingen, en natuurlijk de foto’s als herinnering. En nu is het tijd om alles te laten te laten bezinken en overdenken terwijl we nog een paar weken kunnen genieten van het mooie Scandinavië.