Olavspad (3) Van Matfors naar Stöde

Een warme dag

Om tien voor zes ging de wekker af, vanmorgen. Het beloofde een warme dag te worden en er stonden 27 wandelkilometers gepland. Buienradar bekijkend zag ik dat de temperatuur tot tien uur goed te doen was oplopend naar twintig graden. Na tienen zou het echt warm worden met een volle zon, vandaar het plan om voor tienen al een eind op weg te zijn.

Het had wel wat om om half zeven het huis te verlaten en met een cracker kaas in mijn hand op zoek te gaan naar de route. De eigenaar van het overnachtingsadres had een “betere” route aangeduidt, door het bos naar de Olavsbron.

Olavsbron

Het was koel in het bos en de planten waren nog nat van de dauw. Na al een minuut of tien stond ik in het stille bos bij de Olavsbron. Deze was bedekt met een groot houten deksel, welke ik niet heb opgetild om het geneeskrachtige water te scheppen. Er komen nog meer bronnen op de route, dus wie weet, een volgende keer beter.

Door het bos kwam ik al snel bij een shelterplaats in Matfors. Er stond een tentje maar alles was nog in diepe rust. Ik vervolgde de route en het dorp Matfors ontwaakte en mensen gingen op weg. Na Matfors werd de route één lange gravelweg. De reisgids had het al beschreven, een lange gravelweg met enerzijds een naaldbos en anderzijds het meer Stödesjön, soms in de diepte als de weg omhoog slingerde en soms nabij met uitnodigende strandjes en steigers met bootjes.

Als verrassing van deze dag stond ik onverwachts oog in oog met een hert. Minutenlang bleef het beestje naar me staren, totdat hij besloot toch maar in het bos te verdwijnen.

Vindingrijk

De bankjes waren onderweg dun bezaaid, toen het tijd werd voor een lange lunchpauze was er geen bankje voorhanden. Vanwege de temperatuur ook graag een rustplek in de schaduw. Een pelgrim is vindingrijk, het werd een stuk rotsblok in de schaduw van het dennenbos.

S:t Olavsleden
Pelgrimsverblijf Stöde

Na de lunch begon ik aan het laatste stuk voor vandaag. Met altijd de vraag: waar overnacht ik deze keer? Eerst kwam ik nog langs een stempelpost waar ik mijn paspoort af kon stempelen. De hele dag had ik gelopen op de kaart en juist toen ik dacht dat het op ging schieten, ik mijn telefoon voor de dag haalde om te kijken waar ik precies was, kwam er een auto uit een uitrit. De chauffeur stapte uit en kwam naar me toe met de vraag of ik het kon vinden. Toen ik hem vertelde welk adres ik zo zocht zei hij: “ je logeert bij mij, loop maar achter de auto aan!” Om aan te komen bij een echte Zweedse blokhut, van alle gemakken voorzien, een een koud flesje water stond voor me klaar.

Geef een reactie