Uitdaging!

Wat heb ik opgezien tegen deze dag! Het zou met vijfendertig kilometer de langste wandeldag van de hele route zijn. Er moest eerst nog twaalf kilometer asfalt gelopen worden, we zouden de bergen in gaan en ook nog Zweden verlaten en de grens over naar Noorwegen.

Om zes uur vanochtend begonnen de voorbereidingen al. Vroeg vertrekken leek wel verstandig met zo’n lange wandeling. Vannacht verbleven we in een onderkomen zonder ontbijt dus ik had een havermoutachtig pap meegenomen van de outdoorwinkel met fruit en noten zodat er tenminste een stevige bodem was.

Prachtig weer

Het was prachtig weer, strakblauwe lucht en een zonnetje. Gelukkig was het nog rustig op de asfalt weg en het liep lekker door. De eerste stop was op een mooi plekje, een gondel van een bergbaan. Na de rust het restant van het asfalt, via Skaltugan, een hotel voor personeel van een bank. Na een korte stop ging het over een prachtig graspad de bergen in met bruisende en kabbelende waterstromen.

De Zweeds-Noorse grens over

Na een korte wandeling passeerde ik de grens van Zweden / Noorwegen. Toch wel een momentje! Al meer dan 400 kilometer onderweg en dan dit punt bereikt! Er was een plek om even pauze te houden. Na enkele honderd meters klimmen was daar het hoogste punt van de hele wandeling, Høgfjellet. Met een toppenboek, een boek om je naam in te noteren als geweest op deze plek.

Blij met de wandelstokken!

Daarna ging de wandeling afwaarts door een prachtig berggebied, bijna parkachtig. De afdaling was stevig naar beneden, blij met mijn in Åre gekochte stokken! Het laatste deel ging over de weg naar de pelgrimshut van vandaag in Sul. Met zeven pelgrims zijn we in deze hut en gaan morgen allen naar Vuku. De tocht is een nieuwe fase ingegaan. Noorwegen. Trondheim komt steeds dichterbij.