Voedsel uit eigen tuin

De afgelopen nacht was ik weer te gast bij mensen thuis met een gastenkamer. Het huis was stokoud, van binnen en van buiten. De man vertelde dat het al drie generaties in de familie was en hij het huis aan het opknappen was. De gastenkamer was prima, schoon, netjes en eenvoudig, maar wel een eigen douche en toilet en gelegenheid om koffie en thee te zetten. Het avondeten was bij de mensen thuis en wederom eten uit eigen tuin. Een groente-ovenschotel met Zweedse kaas en toe ijs met cloudberries, een bergbraam die groeit op het noordelijk halfrond met name in de Scandinavische landen. Deze mensen waren fanatieke plukkers van de braam.

Opgereden auto’s

Na een goed ontbijt vanmorgen ging de wandeling gelijk de brug over een grintpad langs het meer met prachtige doorkijkjes. Na een paar kilometer ging het grintpad een boerenerf op en het bos in. Gisteravond had het intens geregend dus dit bospad was drassig, nat en glibberig en mijn benen waren heerlijke fika voor de muggen die er zaten. Glibberig en de muggen van mij afslaand liep ik het bospad af. Wie denkt dat ik alleen natuurschoon zie onderweg, ook dit is Zweden, en deze stalplaatsen van oude auto’s en ander oud materiaal kom je regelmatig tegen. Bij veel huizen staan ook regelmatig oude auto’s die aan het gras er omheen te zien er al een tijdje staan.

Uitkijken naar rendieren

Ik was blij het bospad gehad te hebben en van de muggen verlost te zijn en de route vervolgde een doorgaande weg voor de komende kilometers. In een overdekte bushalte was het tijd voor de dagelijkse koffie. Na de koffie vervolgde ik het asfalt, kwam een bord tegen om uit te kijken voor rendieren, maar helaas ik heb ze nog steeds niet gezien. Mijn gastvrouw vertelde dat er genoeg zitten, maar dat je in de schemer de meeste kans maakt. De schemer is in deze periode na elven s’ avonds en voor vier uur s’nachts.

Afgeweken van de route

Het begon te regenen, dus regenkleding aan en door over het asfalt. Na enige tijd verliet ik het asfalt voor een bergpad en ging de bossen weer in. Vanwege de regen was het goed opletten waar ik mijn voeten zetten om niet weg te glibberen. In de wandelgids stond dat er een moment kwam om een grasveld recht over te steken naar een schuurtje. Het bospad leidde mij inderdaad naar een grasveld, maar waar ik ook keek geen schuurtje en geen markeringen meer. Toch maar recht oversteken en ik stond weer op de doorgaande weg. Dit was dus verkeerd gegaan!

Vos

Gelukkig is ‘googlemaps’ in dit geval je beste vriend, dus al snel wist ik waar ik stond en hoe ik weer op de route zou komen. Inmiddels was het ook droog geworden, een mooie gelegenheid om jas en schoenen te laten drogen. Een ander geluk van het afdwalen van de route was dat ik een vos zag. Hij liep, of eigenlijk sluipte hij vlak voor mij langs. Op veilige afstand draaide hij zich om en hield me goed in de gaten. Even later rende hij met grote snelheid het bos in! Prachtig! Van de route vond ik een prachtige picknickplek aan het water, overdekt dus droog en tijd voor de boterham.

Rotstekeningen van Glösa Älgrike

Nadat ik de route had opgepikt kwam ik bij Glösa Älgrike, een plek waar 6000 jaar oude rotstekeningen te zien zijn. Ook was er een bezoekerscentrum met koffie en een stempel. Het centrum liet zien hoe het leven in de steentijd moest zijn geweest en was helemaal in stijl met rendierhuiden, geweien en allerlei andere voorwerpen. Het koekje bij de koffie werd geserveerd op een bot van een beest! De provincie Jämtland wordt nog steeds beschouwd als oergebied en slechts 1,4 % van de provincie is in cultuur gebracht. De rest is bosgebied, meren en veengebied. De man in het bezoekerscentrum liet een plaat zien van 8000 voor Christus, hoe dit gebied door een ijstijd geïsoleerd was geraakt, en men hier in de steentijd was blijven hangen, terwijl de bronstijd elders al was ingegaan. Zo geïsoleerd was dit gebied!

Buiten waren op stenen nog oude rotstekeningen te zien, die uit de rotsen waren gehakt. Ook was er op een stenen muur zichtbaar hoe de aarde ooit onder ijsmassa’s was verschoven. Interessant om zomaar langs te lopen.

Hippisch centrum met hostel

De wandeling ging verder door het bos en kwam op een graspad tegen de berghelling. Het leken de alpen wel, aan de ene zijde berg, onder mij het meer en vergezichten de omgeving in. Na enkele kilometers bereikte ik de bestemming voor vandaag. Een enorme paardenmanege met hostel.