Op weg naar de grote stad

Al vroeg was ik vanmorgen op pad omdat er vijfentwintig kilometer af te leggen was naar Brunflo. Daarna nadert Östersund, de enige stad op de route. Daarna verlaat je min of meer de bewoonde wereld en kom je praktisch alleen nog in gehuchtjes. Mocht er nog wat nodig zijn of ontbreken aan de uitrusting is Östersund de stad om dat voor elkaar te krijgen.

Brunflo

Maar vandaag ging de wandeling naar Brunflo. Het was afwisselend over gravelwegen, door het bos, langs het spoor, langs het meer maar steeds in de ‘bewoonde’ wereld. Nou ja, bewoond, ik denk dat het ook tal van buitenhuisjes en vakantie-huisjes waren, prachtig gelegen aan de vele meren.

Planning van pauzes

Bankjes om te pauzeren waren er weinig op de route. Een voormalige bushalte langs de E14 nodigde niet uit om mijn kopje koffie te maken. In het pauzeren en de aanwezigheid van een bankje schuilt vaak een conflict. Naar gelang het aantal kilometers te lopen, probeer ik de wandeling te verdelen in stukken van ongeveer zeven of acht kilometer om een grote of kleine pauze te nemen. In een kleine pauze maak ik een kopje koffie met meegenomen heet water uit de thermokan. Deze pauze duurt ongeveer een kwartier. Halverwege of op driekwart van de wandeling is vaak behoefte aan een lange pauze. Dit is de pauze waarin het lunchpakket wordt gegeten, maar ook het moment om de schoenen even los te doen en de voeten daarmee wat ontspanning te gunnen.

Een rots of een stapel hout

Tja, soms komt een bankje te vroeg en loop ik door. Vaak heb ik daar wel spijt van achteraf omdat er dan geen bankje meer komt. Dan is het zoeken naar een stuk rotsblok of een stapel omgezaagde bomen om even te zitten, mits er geen mieren krioelen. En natuurlijk gebeurt het vaak dat als je pauze hebt gehouden op een ongemakkelijke steen, je tien minuten later een prachtig bankje aantreft. Een enkele keer beschrijft de wandelgids waar een mooie rustplaats is.

De wandeling van vandaag ging gemoedelijk voort, totdat ik over het spoor werd geleid (zonder overgang) maar een loopplank vanaf de weg naar het spoor en aan de ander kant ook. Toen volgde er een kort bospad wat een verademing was na kilometers kiezelweg. En toen kwam er een kruising en waren de bordjes weg …

Mijn nuchtere verstand zei dat ik de richting moest vervolgen van waar de plaats Brunflo ligt. Maar in de bergen is dat altijd toch weer anders. Mijn weg vervolgend bleven de bordjes uit, en ook het meer wat op de kaart stond aangegeven kwam maar niet. Na driekwart kilometer toch maar omgedraaid en terug gelopen naar het pad waar ik uit het bos was gekomen. Op nieuw zoeken op die plek maar geen bordjes! Dan maar een poging doen de andere kant op, het voelde onlogisch want voor mijn gevoel liep ik terug. Gelukkig kwam er na enkele honderd meters weer een bordje op mijn pad en was ik weer op die goede weg.

Take A Break, Enjoy The View

Ik had mijzelf beloofd na twintig kilometer nog een kopje koffie te nemen. Maar na negentien kilometer kwam ik langs een schommelbank met de tekst: “take a break, enjoy the view” . Deze bank heb ik benut om heerlijk schommelend van het uitzicht en de koffie te genieten.

Kerk van Brunflo

Al snel kwam ik in verstedelijkt gebied, meer huizen, meer verkeer en na enkele kilometers zag ik de kerk van Brunflo. Tot nu toe was het maar één keer gelukt om een kerk aan de binnenzijde te kunnen bekijken omdat er mensen aan het werk waren. De kerk van Brunflo was geopend en hier was gelegenheid om de kerk te bekijken en ook een moment in stilte en bezinning door te brengen.

Vanaf de kerk was het niet ver meer naar mijn logeeradres voor de nacht. Nog 373,5 kilometer naar Trondheim te gaan.