Kruispunt van pelgrimsreizen
Vandaag realiseerde ik mij dat de pelgrimstocht zijn laatste fase ingaat. Volgende week hoop ik Nidaros, de oude naam voor Trondheim te bereiken. Begonnen in Zweden, waar de bordjes allemaal naar Trondheim wezen, wordt het een ander verhaal. In deze fase van de route stromen meerdere wandelroutes samen, maar is er ook een route van Trondheim naar Stiklestad waardoor de wijzers ook terug gaan wijzen. Over het algemeen was de route in Zweden bijna perfect aangegeven en moet ik van Noorwegen zeggen dat het soms wat verwarrend is en niet altijd even duidelijk. Gelukkig heb ik een kaart, een app en een boekje.
Scandinavië maar toch anders
Ook Noorwegen is anders! Daar waar Zweden het best omschreven kan worden als lieflijk, glooiend en kalm, wel met kilometers oeroude bossen en meren waar geen einde aan lijkt te komen. Daar is Noorwegen zo anders, bergen, robuuster, akkers, wat minder toegankelijk.
Bagage
Mijn rugzak is goed hanteerbaar. Zes kilo exclusief eten en drinken sjouw ik mee. Dat eten en drinken moet soms voor enkele dagen ingeslagen worden, maar voordeel is dat de rugzak in de dagen die volgen lichter wordt. Inmiddels ook een heel systeem voor kleding wassen en drogen, zodat waar nodig er weer schone kleding voor handen is. Inmiddels heb ik alles gebruikt wat ik bij mij had, behalve de blarenpleisters en het rekverband! Soms ontmoet ik pelgrims met hele zware rugzakken, en ik benijd ze niet. Wat een gewicht sjouwen sommige mensen mee.
Rustdagen
In mijn planning is een wekelijkse rustdag ingepast. En voor mij ook hard nodig om vooral blessure vrij te blijven. De eerste rustdag was er de valkuil te veel te doen! Er moest nog veel, stadje bekijken, boodschappen doen, uitrusting aanvullen. Inmiddels heb ik ondervonden dat mijn lichaam zo’n dag echt nodig heeft om tot rust te komen. Natuurlijk, ik loop een rondje op de plaats waar ik ben, doe een wasje, ontbijt op mijn gemak, lees de route voor de komende dagen door met koffie. Ook is het goed om alle indrukken te verwerken die steeds opnieuw opgedaan worden.
Tegenvaller en tegenslagen
Ik moest diep nadenken of er tegenvallers of tegenslagen zijn geweest tot nu toe. Het zou bijna ideaal zijn of niet realistisch als die er niet waren. Lange trajecten over asfalt, langs doorgaande wegen heb ik soms als zwaar of geestdodend ervaren. Een ander punt van aandacht is toch het eten geweest. Waar ik dacht dat Scandinavië een land was met een pure keuken, is juist het eten wel vaak onvoldoende voedzaam geweest voor de grote inspanning van de wandelingen. Gebrek aan volkoren producten, verse groenten en veel zout door het eten voel je wel na een langere periode. Ook het slapen met meer personen op een kamer, zonder een plekje waar je je even terug kunt trekken eisen na een aantal dagen zijn tol.
Alleen zijn en heimwee
In de vorige alinea beschreef ik het al, de gezamenlijke slaapzaal. Als introvert persoon vraagt het veel energie om voortdurend in de groep te zijn. Als introvert persoon heb ik juist momenten met mezelf nodig om weer op te laden. Drie weken Zweden zijn prima gegaan met het alleen wandelen en een eigen plek om terug te trekken en de dag te verwerken. In het grensgebied naar Noorwegen waren de accomodaties dun bezaaid. Dat resulteerde in slaapzalen voor pelgrims, primitief en voortdurend in de groep. Juist daar lag het gevoel van heimwee en er doorheen zijn op de loer!
