St. Olavsleden (28) van Ersgard naar Folden

De laatste loodjes

’De laatste loodjes zijn het zwaarst’ wordt er weleens gezegd. ook voor het Olvaspad! Vanmorgen, na een heerlijk ontbijt in Ersgard, met eindelijk weer yoghurt, was het tijd om gedag te zeggen. Vandaag gaat onze pelgrimsgroep uiteen. Na toch een lange periode dezelfde route maar ook de dezelfde overnachtingsplekken te hebben gedeeld, ging vandaag ieder naar een ander adres.

De weg ging eerst langs het vliegveld van Trondheim en het spoor, tot de kerk van Lånke. De kerk was afgesloten maar de achterdeur niet, dus het was mogelijk om even naar binnen te kijken, maar een stap over de drempel zetten ging ietsje te ver! Stel dat er alarm op staat! Na dit kerkelijk bezoek kwam ik in het plaatsje Hell. Hier een flinke klim ophoog, nagekeken door een eekhoorn in de boom en toen het bos in.

S:t Olavsleden
Modderige paden

Modderpad

Ja, het venijn zit in de staart … Er was al gezegd door insiders dat het modderig en nat was. En in het bos begon meteen het modderpad. Gisteren had ik al ervaren hoe glad de houten planken kunnen zijn die vaak ter ondersteuning over de modder zijn gelegd. Ik was gefocust om niet uit te glijden. Voorzichtig en heel langzaam ging ik verder. Toen er een houten planken bruggetje was neergelegd wilde ik heel voorzichtig daar op stappen. Maar de steen waar ik opstond was ook spekglad. Ik kantelde naar voren, verloor mijn evenwicht en er was geen houden meer aan. Voorover in de modder.

Ik krabbel weer op

Ik wist weer op te krabbelen, maar nu had ik twee aandachtsgebieden: hout is glad en stenen zijn glad. Vies als ik was, schoenen en broek onder de modder ging ik verder. Het ging heel traag. Dit pad was zo’n drie kilometer en daar wel twee en half uur over gedaan. Klimmen, klauteren, modder mis peilen, soms onontkoombaar, ook stukjes droge bosgrond, even bijkomen! Dan weer een pad steil naar beneden over boomwortels.Doodeng af en toe. Maar niet te veel nadenken, concentratie en stapje voor stapje. Het einde van het pad was niet te geloven. Stijl naar beneden over een stenen, stijl stuk. Even dacht ik dat ik verkeerd zat. Dit was toch geen pad? Maar echt, er hing een Olavsteken.

Uiteindelijk kwam ik op een gravelweg met een bankje waar andere pelgrims zaten! Even uitrusten, eten en delen van wat ik hen meegemaakt! Want er kwam nog zo’n stuk volgens de wandelgids. Even leek het of dit stuk wat soepeler verliep met minder modder. Maar ook hier al snel een klauterpartij over boomwortels en rotspartijen. Soms lang richeltjes waar je niet vanaf wilt glijden dus ook nu weer uiterste concentratie en met de wandelstok steeds voelen of er houvast was. Na weer uren klauteren en klimmen, wegglijden in de modder en op adem komen op geitenpaadjes dacht ik er te zijn!

Bagger en slik

Het stuk dat volgde was een modderpad! Zonder enig stukje waar je houvast had, dus het maakte niet meer uit waar je ging staan. Vies werd je, tot je enkels in de zuigende modder! De enige missie die ik had was staande blijven. Wat was ik blij dat dit pad achter de rug was! Op een gravelweg, waar koeien los liepen en even kwamen kijken was het tijd om weer even op adem te komen. Bij een brug met banken en een snelstromende beek was er gelegenheid om even met de schoenen in het water te gaan staan om de ergste modder er af te krijgen.

Douchen

Nu volgde nog een zes kilometer lang wandelpad naar de eindbestemming. Dik vijf uur had de tocht geduurd. De accommodatie waar ik aankwam en vriendelijk werd onthaald met water en chocolade is mijn overnachtingsplek voor morgen. Omdat deze vanavond volgeboekt was, werd ik opgehaald om terug te gaan naar Ersgard. In Ersgard was ik blij om onder de douche te kunnen stappen en alle modder van me af kon laten spoelen. De kleding is schoon, schoenen en sokken hangen te drogen. Geen blaren, ondank zes kilometer met natte sokken. Als avondeten een bord heerlijke pelgrimssoep, boordevol groente en lekker brood.

Morgen staat er weer een dag door het veenmoeras! Ik overweeg de fietsroute te nemen, want het lopen door die modderpaden heb ik nu wel gehad.

Geef een reactie