Medepelgrims
De komende nachten in de middle of knowhere is het verblijf geregeld in gezamenlijke onderkomens. De mensen die ik heb ontmoet in Tannforsen blijf ik tot Vuku in Noorwegen ontmoeten op de overnachtingsplekken. We lopen dezelfde route en de accomodaties zijn schaars. Het heeft ook iets gezelligs en voelt veilig. Er zijn mensen die weten dat je onderweg bent, je komt elkaar soms tegen onderweg en in de avonden eten we samen en delen de ervaringen maar ook de wetenswaardigheden van de route.

Stromende regen
Vanmorgen bij het wakker worden was er een stromende regen die voorlopig ook niet voorbij zou gaan. Dus eerst hebben we met elkaar ontbeten, en de diverse weer-apps geraadpleegd wat het beste moment was om te vertrekken. Na enkele bakken koffie was het laat voor mijn doen om te gaan. Na tienen, maar de regen werd al wat minder. Gekleed in waterproof-kleding, hoes over de rugzak en daar ging ik.
Tannforsen
Eerst nog een bezoekje aan die machtige Tannforsen waterval en toen op pad. De verwachtingen van de route waren niet hoog: vierentwintig kilometer doorgaande asfaltweg, omhoog en omlaag, bijna geen rustplekken, regen. Ook deze trajecten horen erbij. Het Olavspad pad volgt de meest oorspronkelijke route naar Trondheim en daar ligt logischerwijs nu een doorgaande weg. Na zes kilometer werd het droog en had ik zin in een boterham. Omdat er geen geschikte rustplekken waren werd dat een rotsblok langs de kant van de weg. De regenbroek kon ook meteen uit.

Drie maal een pauze
Ik had met mezelf afgesproken drie keer te pauzeren, vanwege de regen had ik niet zoveel zin in de dagelijkse koffiemomentjes en ik had vanmorgen al de nodige bakken op. Na twaalf kilometer kwam ik bij een nederzetting met wat huizen en daar was een bankje, tegen een schuur onder een afdak. Mooi moment voor de tweede pauze. Het landschap was wat vreemd, eerst waren er dennenbossen, later werden dat berkenbossen. En af en toe een oude gemetselde brug. Ik zag nog wel een kleine vos het bos uit komen. Hij had iets in zijn bek, wat het was kon ik niet zien, maar toen hij mij in de gaten kreeg, schoot hij het bos weer in. Ook voor de derde pauze was geen geschikte plek. Op een gegeven moment moest die rugzak gewoon even af en wat drinken.

Bestemming van vandaag
Al snel kwam hierna zicht op de bestemming van vandaag. Een groepje huizen, geen mens te bekennen. Twee deuren met een cijferslot, ik had de code gekregen! Gelukkig waren de andere pelgrims ook zojuist aangekomen. Gezamenlijk kraakten we de code en gingen naar binnen, op onderzoek uit. Een oud en gedateerd huis. Wel voor ieder een eigen kamer deze nacht (tenzij er nog andere pelgrims komen!). Er was een douche en een keuken. Ieder heeft eigen eten bij zich, we maken er met elkaar weer wat van. Want morgen hebben we allemaal de langste route van de pelgrimstocht. We verlaten Zweden, gaan de grens over en overnachten morgen in Noorwegen. We maken het niet laat vanavond!