Openhartig
Vandaag zou een warme dag worden, gelukkig dat de wandeldag in kilometers niet zo lang was maar in intensiviteit was het behoorlijk zwaar. Mijn gastvrouw en de hond liepen met mij mee naar Revsund en onderweg vertelde ze mij van alles over het dorp, de omgeving en haar leven. Bij de kerk van Revsund namen we hartelijk afscheid. Zo bijzonder hoe korte ontmoetingen kunnen leiden tot een intensief contact en hoe mensen de deuren van hun huis maar ook van hun leven open zetten.

Muggenspray
Na deze wandeling ging ik alleen verder. De gravelweg op, het dorp uit en het bos in. Al snel kwam ik bij een slagboom met het bord: hier houdt de openbare weg op, de pelgrimsroute werd het bos in geleid. Eerst net als gisteren, door overwoekerende struiken en hoog gras. Door ervaring inmiddels wijzer had ik mij vanmorgen ingesmeerd met muggenspray en een lange broek aangetrokken. Hoewel warm, geeft het meer bescherming tegen stekende insecten en scherpe takken.
Al snel ging het graspad over in dicht bos. Naaldbomen, een pad van dennennaalden, metershoge mierenhopen en rotsblokken begroeid met mos wat in de kerstperiode bij ons in de tuincentra ligt. Prachtig! En totaal niet eng of beangstigend om alleen in dat donkere bos te zijn. Zoals mijn gastvrouw vanmorgen zei: Er zijn veel pelgrims onderweg, veel zijn je vooruit gegaan, anderen volgen nog en er zijn er maar een paar die je ontmoet!

Hert
Na ongeveer een kilometer gelopen te hebben, zag ik hem: ik zag een bruine kleur tussen de struiken door en mijn eerste gedachten waren: dat is een grote hond, maar het bleek een prachtig, lichtbruin hert te zijn. We keken elkaar aan, ik genoot te veel van het moment om een foto te maken, en beweging zou hem ook op de vlucht hebben doen slaan. Na enige tijd huppelde hij behendig verder het bos in.
Olavsbron
De weg ging op en neer door het bos, soms gemakkelijk, soms meer inspannend. Tot twee maal toe passeerde ik een ‘duistere’ schuilhut met deur die niet uitnodigden om daar mijn pauze te houden. Na ongeveer anderhalf uur lopen en een ontmoeting met een Belgisch gezin kwam ik bij een oude grot en liep daarna het bos uit de bewoonde wereld in. In Pilgrimstad is een Olavsbron welke belangrijk is in de geschiedenis van Olav omdat er een geneeskrachtige werking aan het water wordt toegedicht. Omdat zoveel pelgrims door de eeuwen heen deze bron hebben bezocht en van het water hebben gedronken is er een kleine kapel gebouwd waar pelgrims een plek hebben voor bezinning. Een mooie plek om even stil te staan.

Vanaf deze plek was het nog een klein stukje lopen naar mijn gastadres, waar ik mocht genieten van een prachtig uitzicht op het meer. Vandaag 15 kilometer gelopen, niet ver in afstand wel intensief in klimmen en dalen. Tot Trondheim resten nog 396,5 kilometers.