SPITSBERGEN

In 2016 zijn wij op Spitsbergen geweest, een gekoesterde wens waarvan de oorsprong ligt bij het boek ‘Tussen Azoren en Spitsbergen’ geschreven door Dick en Elly Koopmans, jachtontwerper en zeezeilers. Eerder maakten wij een reis naar de Vesteralen, de Lofoten en naar de Noordkaap, de noordelijke Poolcirkel passerend. We hebben nu eenmaal een voorliefde voor het hoge noorden en voor Scandinavië. De indrukwekkende fjorden, de houten huizen, de mooie schepen, het landschap en de zee. Spitsbergen spreekt daarbij tot de verbeelding, dicht bij de Noordpool, dunbevolkt, sneeuw, ijsberen en gletsjers.

Longyearbyen 78°13′ N, 15°38′ O

Longyearbyen is met ruim 2000 inwoners de meest bewoonde nederzetting op Spitsbergen. Het ligt aan de Adventfjord en aan de monding van de Adventvallei. Er is een infrastructuur met een luchthaven, een haven en wegen, en telt bijna net zoveel sneeuwscooters als inwoners. Gelegen op 78° noorderbreedte wordt Longyearbyen beschouwd als de noordelijkste plaats met meer dan 1000 inwoners ter wereld.

Svalbard Global Seed Vault

De stad Longyearbyen ligt naast een in gebruik zijnde kolenmijn en heeft een scala aan noordelijk gesitueerde voorzieningen zoals de noordelijkste krant (Svalbardposten), de noordelijkste camping, een ziekenhuis, een kerk, een internationale luchthaven, het Svalbard Museum en een afdeling van een Noorse universiteit de UNIS (Universitetssenteret på Svalbard) waar arctische studies kunnen worden gedaan. In het gebergte nabij Longyearbyen bevindt zich ondergronds de Svalbard Global Seed Vault, de wereldzaadbank van voedselgewassen, mocht de wereld door een catastrofe worden getroffen.

Vliegreis KLM en SAS

Met het vliegtuig van Amsterdam Schiphol naar Luchthaven Oslo, en vandaar uit naar Longyearbyen Airport, een stuiterende landing op een korte landingsbaan, aan het einde van de baan in volle vaart keren en naar de hangar rijden, en dan sta je middernacht maar ogenschijnlijk in daglicht op Spitsbergen, en dan met een bus naar een houten hotel. De volgende dag gaan we aan boord van ms Nordstjernen, gebouwd in 1956, van oorsprong ingezet als vracht- passagiers- en postschip in de lijndienst langs de Noorse kust tussen Bergen en Kirkenes, maar omgebouwd tot expeditieschip. Met de Nordstjernen gaan we de fjorden van Spitsbergen ontdekken.

Magdalenefjorden

Barentsburg 78° 30′ N, 20° 0′ O

Barentsburg is een voormalig Nederlandse nederzetting op Spitsbergen op Kaap Boheman aan de noordkant van Nordfjorden in he Isfjord (IJsfjord) schuin tegenover de hoofdstad Longyearbyen. De Rotterdamse Van der Eb en Dresselhuys Scheepvaartmaatschappij bouwden de nederzetting in 1920 met geprefabriceerde hutten voor de winning van steenkool. Twaalf Nederlandse medewerkers en 52 Duitse mijnwerkers begonnen dat jaar met het delven van steenkool.

De in 1920 opgerichte Nederlandse Spitsbergen Maatschappij (NESPICO) kocht van de Russen een mijn in de Green Harbor fjord en ontgonnen steenkool van 1921 tot 1926. Het bedrijf noemde haar nederzetting Barentsburg naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Willem Barentsz. In 1932 verkocht het bedrijf de mijn inclusief de nederzetting Barentsburg aan het Russische bedrijf Arktikugol. De bevolking van Barentsburg is de laatste decennia sterk afgenomen; in zijn hoogtijdagen woonden er meer dan 1000 Sovjetburgers in Barentsburg.

Smeerenburgbreen

Ny-London 78° 57′ N, 12° 00′ O

De Arctische mijnbouwnederzetting Ny-London is gelegen in de Kongsfjorden aan de zuidkant van Blomstrandøya. Ny-London is een voormalige mijnbouwpost op 5 km ten noorden van Ny-Ålesund en een van de meest noordelijke nederzettingen van de wereld. Ny-London werd opgericht in 1911 om marmer te delven, maar werd al in 1920 aan de elementen overgelaten vanwege het lage rendement. Nadien zijn vormen de verweerde hutten van Ny-London en de restanten van verroeste stoom- en graafmachines een tijdcapsule uit het mijntijdperk en een opmerkelijke bezienswaardigheid op Spitsbergen.

Ny-Ålesund 78° 56′ N, 11° 55′ O

Ny-Ålesund is een nederzetting op Oscar II Land op Spitsbergen en is gelegen op het schiereiland Brøgger (Brøggerhalvøya) en aan de oever van de baai van Kongsfjorden. De bedrijvige nederzetting wordt geëxploiteerd door Kings Bay, dat faciliteiten biedt voor permanente onderzoeksinstituten uit tien verschillende landen. Ny-Ålesund zelf wordt beheerd door het Ministerie van Klimaat en Milieu maar heeft zelf geen onderzoeksinstituut aldaar. Ny-Ålesund heeft het hele jaar door een permanente populatie van 30 tot 35 personen met een zomerbevolking tot 120. De faciliteiten omvatten Ny-Ålesund Luchthaven, een haven met afmeerkade en Ny-Ålesund Stad en Mijn Museum, evenals de vijftien permanente onderzoeksstations. Het is de meest noordelijke functionele civiele nederzetting ter wereld.

De stad werd in 1917 gesticht door Peter Brandal en zijn mijnbouwbedrijf Kings Bay Kull Comp. Aanvankelijk werd er tot 1929 mijnbouw uitgevoerd, maar het was gedurende het grootste deel van de jaren twintig niet rendabel gebleken, zoals met meerdere mijnbouwactiviteiten op Spitsbergen het geval was. Er zijn in de eerste helft van de vorige eeuw meerdere luchtexpedities uitgevoerd vanuit Ny-Ålesund naar de Noordpool. In 1967 werd het Kongsfjord Telemetry Station geopend waarmee de stad veranderde in een onderzoeksnederzetting. Sinds 1992 mogen buitenlandse instellingen permanente stations in de stad inrichten.

ms Nordstjernen (1956)

Technische gegevens

Scheepsbouwer Blohm & Voss, Steinwerder
Bouwnummer 787
Stapelloop 26 October 1955
Afgebouwd 24 February 1956
Thuishaven Bergen, Noorwegen

Lengte over alles 88,78 meter
Breedte over alles 12,64 meter
Diepgang 4,80 meter
Bruto Register Ton 2,191 GT
Maximum snelheid 15 Knopen
104 passagiers